یه مدینه یه بقیعه یه امامی كه حرم نداره
گریه كن ها سینه زن ها كسی نیست تاروی قبرش یه دونه شمع بذاره امون ای دل،امون ای دل،امون از غریبی
طرح شبهه ای پوشالی
ابن تیمیّه می نویسد:
«این سخن علامه حلی که «او (امام صادق(علیه السلام) به عبادت مشغول و از ریاست روی گردان بود»، از تناقض گویی های امامیه است. زیرا طبق باور شیعه، بر امام واجب است برای ریاست و امور مربوط به آن اقدام کند. در آن زمان نیز فقط او امام شیعیان بوده است. اگر قیام به امر امامت واجب است، پس باید گفت: این کار از اهتمام به عبادات مستحب لازم تر و مهم تر است».
پاسخ به شبهه
در پاسخ به شبهه ای که ابن تیمیه مطرح می کند، چنین می گوییم:
امامی که از راه نصّ امامت او ثابت شده است، هر زمان که مسلمانان به او روی آورند و با او بیعت کنند و از او قیام به ریاست و حکومت را خواستار شوند، واجب است که برای پذیرش بار این مسئولیت اقدام کند. اما مردم و مسلمانان چنین نکردند.
به طور کلی، حکومت و ریاست از شؤون مربوط به امام برحق است. اگر زمینه این کار را فراهم گردد، اقدام به آن بر او واجب است. در غیر این صورت مطالبه آن بر او واجب نیست. هم چنان که درباره پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) نیز همین مطلب وجود دارد.
در عبارات ائمه اهل بیت(علیهم السلام) چنین مطالبی بسیار یافت می شود. هم چنان که حضرت علی(علیه السلام) نیز چنان چه در نهج البلاغه آمده، این سخنان گهربار را بیان کرده اند.
از سوی دیگر، آن چه علامه حلی (رحمة الله علیه) در خصوص اهتمام حضرت امام صادق(علیه السلام) به عبادت و پرهیز از ریاست نقل کرده اند، از سخنان شیعیان نبوده تا تناقض گویی شیعه باشد، بلکه از سخنان علمای اهل سنت درباره آن حضرت است، چنان چه علامه حلی (رحمة الله علیه) فرمود: «سیره نویسان می گویند که…».
البته در سخنانی که از ابن جوزی، ابونعیم اصفهانی و شهرستانی نقل شده، دیدیم که آنان در شرح حال حضرت امام صادق(علیه السلام) بیان کرده اند که آن بزرگوار از طلب ریاست به دور بود.
ابن تیمیه این سخن را به خود علامه حلی (رحمة الله علیه) نسبت می دهد تا بتواند پس از آن، ادّعای تناقض گویی شیعه را مطرح کند.(پیشوایان معصوم (علیهم السلام) ج 1)